skip to Main Content

Handsfree Muslim

Onze woning in Amersfoort valt onder de wijk ‘Kruiskamp’. We wonen weliswaar aan de rand, maar rijden en lopen er iedere dag doorheen. Een geweldige wijk waarin jong en oud en zwart en wit elkaar afwisselen. Op ieder moment van de dag is er op het bekende Neptunusplein een bankje voor de Hoogvliet te vinden waar oude mannen met een migratieachtergrond hun wilde verleden met elkaar delen, hopend op een dag de loterij te winnen.

Je kunt op twee manieren naar de bestemming lopen waar ik vaak kom, maar op de terugweg loop ik altijd even langs dit bankje. De buggy vooruitduwend, kijk ik stiekem en zo onopvallend mogelijk of er mooie figuren bijzitten en of ik een woord kan verstaan van hun gesprekken. Mijn dochter houdt niet van dat geheimzinnige gedoe van mij en zwaait enthousiast naar de mannen. Met kapotte gebitten en versleten handen lachen en zwaaien ze terug.

Een paar meter verderop steken we de weg over. Een grote, witte bestelbus komt ons tegemoet. De bestuurder lijkt niet door te hebben dat wij er ook zijn en komt iets te enthousiast de bocht door. Een jongedame van in de 20 trekt stoer aan het grote stuur en steekt, wanneer ze ons ziet, schuldig met een lieve glimlach haar sorry-hand op. Ze lijkt iets te zeggen, maar ik versta het niet. Ze draagt een hoofddoek. Als ik goed kijk, zie ik geklemd in haar hoofddoek, een mobiele telefoon zitten. Ze praat niet tegen mij, maar in haar telefoon. Ik denk nog even aan mijn bluetooth-headset waarvan de batterij weer eens leeg is en mijn bekabelde oortjes die na een paar maanden alweer kapot zijn. Toch maar eens een hoofddoek aanschaffen. Ze verkopen er vast een in Kruiskamp.

Martijn

Back To Top